„Neymar to najlepszy zawodnik, z jakim się mierzyłem. Gdy tylko wszedł na boisko, wydawało się, że niespecjalnie się starał. W szatni po meczu wszyscy zastanawiali się: „Czy on naprawdę jest jednym z trzech najlepszych zawodników na świecie?” »Wszedł na zupełnie nowy poziom, czuliśmy się, jak oglądające go dzieci. Sposób, w jaki poruszał się z piłką, był fascynujący. Jego dryblingi były łatwe, zapierały dech w piersiach naszym obrońcom. A jego przepustki? To było chirurgiczne, znalazł najmniejsze przestrzenie, w których mógł wsunąć piłkę. Chcieliśmy go oznaczyć z bliska, ale miał tę niesamowitą umiejętność tworzenia dodatkowego metra przestrzeni do przyjęcia lub podania piłki. Miał wrażenie, że wyczuł mecz na ułamek sekundy przed jego rozegraniem.
Najbardziej uderzyła mnie jego nonszalancja. Neymar płynął po boisku, nigdy nie sprawiał wrażenia pośpiesznego ani zaniepokojonego, nawet gdy staraliśmy się go wytrącić z równowagi. Dwóch naszych bardziej fizycznych zawodników próbowało go dobić, ale on wzruszył ramionami i nadal szukał okazji. Nie sądzę, żeby kiedykolwiek się pocił przez cały mecz. Gdy po ostatnim gwizdku opuściliśmy boisko rozczarowani wynikiem, nie mogłem powstrzymać dziwnego poczucia przywileju. Właśnie dzieliłem boisko z jednym z prawdziwych wirtuozów współczesnego futbolu. Odtwarzając w myślach mecz, powiedziałem sobie: „Zapłaciłbym, żeby zagrać z nim jeszcze raz”. »
Rzadko zdarza się mieć okazję obserwować geniusza z tak bliska. W większości przypadków najlepsi gracze na świecie to odległe, niemal mityczne postacie, które my, zwykli śmiertelnicy, możemy podziwiać jedynie z daleka. Jednak tego dnia Neymar wniósł swój geniusz na naszą połowę, zmuszając nas do zmierzenia się z własnymi ograniczeniami jako piłkarzy. W pewnym sensie było to poniżające. To był zawodnik grający na zupełnie innej płaszczyźnie, który bez wysiłku dyktował przebieg gry subtelnym kopnięciem czy idealnie wymierzonym podaniem. Uświadomiło mi to, jak wiele mam jeszcze do poprawy w swojej grze. Neymar ustanowił tego dnia poziom, który niewielu graczy mogło osiągnąć.
Ale było też dziwne uczucie inspiracji. Obserwowanie jego gry z taką łatwością i radością było mistrzowską lekcją sztuki futbolu. W świecie, w którym futbol jest coraz bardziej zdominowany przez sztywną taktykę i sprawność fizyczną, Neymar przypomniał mi o transcendentnej cesze, która wyróżnia naprawdę wielkich. Kiedy brałam prysznic i przebierałam się po meczu, nie mogłam powstrzymać się od poczucia szczęścia. Większość zawodników przez całą karierę nie dzieliła boiska z zawodnikiem kalibru Neymara. Miałem rzadki wgląd w stratosferę zajmowaną przez elity futbolu. To było zarówno onieśmielające, jak i podniecające.
Obecnie Neymar gra w mistrzostwach Arabii Saudyjskiej, grając w klubie Al-Hilal. W zeszłym sezonie 32-letnia supergwiazda rozegrała 5 meczów w swoim nowym klubie, raz trafiając do siatki i zakładając 3 asysty. Pomimo upływu lat jakość i wpływy Neymara pozostają nienaruszone. Wraz ze swoimi kolegami z drużyny Al-Hilal brazylijska ikona zdobyła mistrzostwo, zajmując czołowe miejsce w rankingach z imponującą łączną liczbą 96 punktów. Ich najbliższym rywalem był Al-Nassr Cristiano Ronaldo, który zajął drugie miejsce z 82 punktami. To dowód na to, że Neymar potrafi dominować w meczach i prowadzić swój zespół do tytułów, nawet u schyłku swojej kariery. Wielu zastanawiało się, jak zuchwały napastnik przystosuje się do rzekomo mniej konkurencyjnej ligi. Neymar pokazał jednak, że jego geniusz przekracza granice i środowiska.
Kiedy masz taki poziom talentu i talentu do zmieniania zasad gry, czujesz, że możesz odnieść sukces wszędzie. Wizja, dotyk i umiejętność odblokowywania obrony Neymara pozostają na światowym poziomie, nawet pomimo upływu lat. Jego nowi koledzy z drużyny z Arabii Saudyjskiej muszą czuć się zaszczyceni, mogąc co tydzień dzielić boisko z tak utalentowanym pokoleniem. Dla neutralnych zawodników przyjemnością jest widzieć Neymara wciąż pokazującego swój talent na najwyższym poziomie. Piłka nożna jest bogatsza, gdy gracze jej pokroju pojawiają się na boisku, nawet jeśli występuje w lidze, która nie cieszy się takim samym prestiżem na świecie, jak czołowe ligi europejskie. 32-letniemu Neymarowi można wybaczyć, że poświęcił czas na karierę i cieszył się bardziej zrelaksowanym stylem życia. Ale rywalizacja, która doprowadziła go na szczyt w sporcie, wciąż płonie jasno. Najwyraźniej nadal ma pragnienie dalszego doskonalenia się i prowadzenia swojego zespołu do chwały, gdziekolwiek by to nie było.
To świadectwo niezmiennej jakości Neymara i miłości do gry. Mimo że najlepsze dni ma już za sobą, nadal jest postacią, którą trzeba zobaczyć – prawdziwym artystą, który wciąż potrafi tworzyć magiczne chwile, które wprawiają widzów w zachwyt. Saudi Pro League ma szczęście, że go ma. Oczywiście wyjazd Neymara na Bliski Wschód nie obył się bez krytyki. Niektórzy kwestionowali motywy jego decyzji, uznając ją za cyniczną próbę zarobku u schyłku jego kariery. Jednak sam mężczyzna zapewnia, że jego pragnienie rywalizacji na najwyższym poziomie pozostaje niezmienione.
„Nie jestem tu dla pieniędzy” – powiedział Neymar w niedawnym wywiadzie. „Wciąż mam tę samą motywację, to samo pragnienie zdobywania trofeów i gry w najwyższej formie. Liga saudyjska może nie ma takiego samego globalnego profilu jak La Liga czy Premier League, ale poziom rywalizacji jest nadal bardzo wysoki. I Neymar ma rację. W ostatnich latach Saudi Pro League poczyniła ogromne postępy, inwestując duże środki, aby przyciągnąć jedne z największych nazwisk w piłce nożnej. Wraz z Cristiano Ronaldo w Al-Nassr Neymar należy do rosnącego kontyngentu światowych supergwiazd zajmujących się handlem w królestwie.
